پد حرارتی یا خمیر حرارتی ؟
یکی از دلایل خرابی تراشه های الکترونیکی گرم شدن بیش از حد است. این نه تنها منجر به خطا در عملکرد تجهیزات می شود ، بلکه باعث تخریب عناصر می شود و عمر مفید آنها را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.
استفاده از رادیاتورهای خنک کننده به جلوگیری از گرم شدن بیش از حد کارت گرافیک یا پردازنده کمک می کند. اما برای انتقال حرارت معمولی از تراشه به رادیاتور ، فضای خالی هوای بین آنها لزوماً با یک رابط حرارتی پر می شود – لایه ای از ماده که با هدایت حرارتی بالا مشخص می شود. هوا رسانایی حرارتی پایینی دارد – 0.022 W / m * K، و ، به عنوان مثال ، خمیر حرارتی KPT -8 – 0.7 W / m * K.
خمیر حرارتی
خمیر انتقال حرارت ضخیم است و از نظر قوام مشابه است خمیر دندان، ماده چند جزء. این شامل اجزای مختلف معدنی ، مصنوعی و فلز است. این متداول ترین ماده برای خنک کننده مناسب هر وسیله الکترونیکی است.
خمیر چندین عملکرد دارد:
شکاف های خرد بین تراشه و هیت سینک را پر می کند.
پارامترهای انتقال حرارت را بهبود می بخشد.
پد حرارتی
فاصله دهنده حرارتی صفحه ای از مواد رسانای گرما است که بین عنصر گرمایش و سیستم خنک کننده قرار می گیرد.
رسانایی گرمایی.
جنس (سرامیک ، سیلیکون ، لاستیک ، فلز مانند مس یا آلومینیوم)
ضخامت (0.5 تا 5 میلی متر)
تعداد لایه ها یا سطوح چسبنده.
ارزش خرید ندارد ، بسیار کمتر از واشرهای تولید شده در یک سال یا بیشتر.
چه شایع
قیمتقیمت خمیر حرارتی و پد حرارتی از یک کلاس تقریباً یکسان است. نکته اصلی این است که در هزینه صرفه جویی نکنید ، بلکه محصولی را انتخاب کنید که مناسب لپ تاپ شما است. در غیر این صورت ، صد روبل پس انداز شده می تواند منجر به تعمیرات گران قیمت ، هم از اجزای جداگانه کامپیوتر و هم از کل دستگاه شود.
جایگزینی یک رابط با رابط دیگر.توصیه نمیشود. معمولاً این عمل منجر به حداقل افزایش دمای تراشه می شود. به عنوان مثال ، کل طراحی خنک کننده CPU را می توان برای فاصله خاصی بین تراشه و کولر طراحی کرد. اگر سیستم در ابتدا با استفاده از یک پد حرارتی در تعادل بود ، جایگزینی آن با خمیر حرارتی نه تنها به تناسب بدتری بین هیت سینک و پردازنده منجر می شود ، بلکه باعث شل شدن پایه های سیستم خنک کننده نیز می شود.
امکان استفاده همزمان.در بیشتر موارد ، این عمل منطقی نیست ، زیرا منجر به وخامت هدایت حرارتی می شود. تنها گزینه برای استفاده همزمان از جدا کننده های حرارتی و خمیر انتقال حرارت زمانی است که فاصله دهنده یک صفحه فلزی باشد. سپس خمیر برای پر کردن شکاف بین صفحه ، تراشه ، رادیاتور مورد نیاز است.
تفاوت
طول عمر.بستگی به کیفیت رابط حرارتی دارد. اما به طور متوسط ، پدها کمی بیشتر از خمیرها عمر می کنند. اگر به هر دلیلی لازم بود سیستم خنک کننده را از تراشه یا کارت گرافیک حذف کنید ، هر گونه رابط حرارتی باید جایگزین شود.
رسانایی گرمایی.در بیشتر موارد ، خمیرها هدایت حرارتی بالاتری نسبت به واشرها دارند. بهترین نماینده خمیرهای حرارتی دارای هدایت حرارتی از 10-19 W / m * K و تا 80 W / m * K در مورد خمیرهای بر اساس فلز مایع هستند. پد های حرارتی ضرایب کمتری دارند – 6-8 W / m * K. بنابراین ، بهتر است از گریس حرارتی با پردازنده های سطح بالا یا کارت های ویدئویی استفاده کنید.
راحتی در استفاده… تعویض پد حرارتی بسیار ساده تر از جایگزینی گریس حرارتی است. کافی است سطح حرارتی قدیمی را بردارید ، اندازه گیری های لازم را انجام دهید ، آن را قطع کرده و سپس صفحه جدید را بچسبانید. واشر را می توان به شکل راحت برش داد یا در دو لایه چسباند. برخلاف خمیر ، کثیف نمی شود. برای جایگزینی خمیر ، نه تنها یک سطح از قبل تمیز شده مورد نیاز است ، بلکه اغلب نیز لازم است ابزارهای اضافی- کارت پلاستیکی یا برس. همچنین ، از اولین تلاش ، تعیین مقدار مناسب خمیر برای یک کاربر بی تجربه دشوارتر است.
چه چیزی و چه زمانی استفاده شود
واشرها و خمیرها می توانند از کیفیت پایین و خوبی برخوردار باشند و بنابراین مقایسه واشر خوب با خمیر بد درست نیست و بالعکس.
اگر رابط های با کیفیت یکسان را مقایسه کنیم ، یک پد حرارتی اغلب برای لپ تاپ مناسب است. اما باید از هدایت حرارتی بالایی برخوردار باشد ، زیرا به دلیل ویژگی های طراحی ، پردازنده و کارت گرافیک در لپ تاپ داغ تر از رایانه شخصی می شوند. یک واشر خوب به دلیل خاصیت جذب شوک ، شرایط سخت عملکرد دستگاه را نرم می کند: انتقال مداوم از مکانی به مکان دیگر ، لرزش و ارتعاش ، تغییر موقعیت از حالت افقی به عمودی.
یک فاکتور مهم در انتخاب رابط حرارتی فاصله بین اجزای تولید کننده گرما و دستگاه حذف گرما است. به عنوان مثال ، اگر فاصله بین پردازنده و هیت سینک بیشتر نباشد 0.3 میلی متر، پس ماکارونی بهترین گزینه است. اما در حال حاضر در 0.5 میلی متر و بیشتر ، کارایی آن کاهش می یابد. اولا ، یک لایه خمیر بسیار ضخیم گرما را بدتر انجام می دهد ، و ثانیا ، می تواند روی سطح تخته پخش شود. همه اینها می تواند منجر به خرابی شود – آتش. در این حالت ، استفاده از پد حرارتی بهینه می شود.
استفاده از اسپیسرهای حرارتی نیز زمانی موجه است که فقط از یک رادیاتور برای حذف گرما از عناصر سرد شده استفاده شود. معمولاً تراشه های روی صفحه ارتفاع متفاوتی دارند و فاصله گیر ، به دلیل قابلیت تراکم پذیری ، قادر است این تفاوت را برطرف کند. بنابراین ، اتلاف حرارت معمولی برای همه عناصر تضمین می شود. خمیر رسانای حرارتی در این شرایط نه تنها بی اثر نیست ، بلکه حتی مضر است.
با هدف سازنده مغایرت نداشته باشید. اگر لپ تاپ در اصل از گریس حرارتی استفاده می کند ، آن را با واشر جایگزین نکنید و برعکس.
برای اینکه لپ تاپ برای مدت طولانی کار کند ، باید به یاد داشته باشید که به طور منظم همه رابط های حرارتی آن را تغییر دهید. همچنین دانستن دمای عملکرد اجزای اصلی حیاتی دستگاه مفید است ، زیرا رژیم صحیح دما کلید سرویس طولانی و بدون مشکل دستگاه است. و نگه داشتن انگشت روی نبض به برنامه هایی مانند اورستیا آیدا 64.
بسیاری از کاربران با مشکل داغ شدن بیش از حد رایانه های خود روبرو شده اند و اگر ماشین های ثابت بتوانند مجهز به خنک کننده اضافی باشند ، لپ تاپ ها از این مزیت محروم هستند. یک یا یک سال و نیم پس از خرید ، آنها شروع به گرم شدن می کنند و پد خنک کننده نیز کمکی نمی کند. موضوع چیه؟ ساده است: زمان تغییر رابط حرارتی فرا رسیده است.
وقت ملاقات
هر رابط حرارتی برای انتقال حرارت بین دو جسم طراحی شده است ؛ باید دارای مقاومت حرارتی کم و هدایت حرارتی بالا و همچنین هدایت الکتریکی صفر ، سیالیت کم و توانایی حفظ خواص خود در دمای نزدیک به 100 درجه سانتیگراد باشد. کدام بهتر است – خمیر حرارتی یا پد حرارتی؟ نکته این است که آنها اهداف متفاوتی دارند.
انواع متداول
برای مدت طولانی ، تنها رابط حرارتی خمیر حرارتی بود که احتمالاً برای همه آشنا است. این ترکیب چسبناک به شکل کرم (خمیر) ، غیر رسانا ، مورد استفاده قرار می گیرد و برای تمام قطعات رایانه ای که نیاز به خنک کننده دارند استفاده می شود: کارت های ویدئو ، چیپ ست و رادیاتور. با گذشت زمان ، سایر رابط های حرارتی ظاهر شد: پدهای حرارتی ، چسب مذاب داغ و حتی فلز مایع ، به همین دلیل ، سردرگمی زیادی بوجود می آید. هر نوع رابط حرارتی ویژگی های خاص خود را دارد ، بنابراین حتی سوال متداول که بهتر است – خمیر حرارتی یا پد حرارتی ، می تواند توسط خود کاربر حل شود ، زیرا آنها به سادگی اهداف متفاوتی دارند.
پد حرارتی
در اینترنت ، نامهای دیگری برای این نوع رابط حرارتی وجود دارد: آدامس حرارتی ، آدامس ، لاستیک حرارتی. وظیفه اصلی آنها پر کردن فضای بیش از 0.5 میلی متر است. صفحات مسی در بازار مدرن ظاهر شده اند ، که ظاهراً می توانند جایگزین جدا کننده های حرارتی شوند ، اما اینطور نیست: مس غیر الاستیک است و نمی تواند تضمین یکنواختی در کل سطح را بدهد. علاوه بر این ، سطح تراشه و پایه هیت سینک ، اگرچه صیقل داده شده اند ، اما دارای برخی بی نظمی ها هستند و علاوه بر پر کردن شکاف بین قطعات ، لازم است زبری و بی نظمی های کوچک را هموار کنید: این عملکرد توسط خمیر یا پد حرارتی انجام می شود.
چه چیزی را به عنوان جایگزین انتخاب کنیم؟ در هر صورت ، تصمیم گرفته می شود از یک صفحه مسی استفاده کنید ، باید آن را به خوبی سمباده و تنظیم کنید ، بنابراین ، هنگام خرید ، بهتر است یک ورق کمی ضخیم تر از مقدار لازم بردارید. استفاده از یک لایه نازک خمیر حرارتی در هر دو طرف نیز برای پر کردن ریز ترک ها ضروری است.
ویژگی های صمغ ترمو
گاهی اوقات می توانید این جمله را پیدا کنید که از ترموس برای چسباندن ، چسباندن دو قسمت استفاده می شود ، اگر راههای دیگری وجود ندارد. این یک تصور غلط است ، زیرا در چنین مواردی از مذاب داغ استفاده می شود. مهر و موم حرارتی ، به عنوان یک قاعده ، برای منبع تغذیه پردازنده و همچنین تراشه های حافظه در کارت های ویدئویی و مادربردها استفاده می شود.
همچنین می توانید روی آن “قرار دهید” ، و با توجه به این که دمای این قسمت به طور مساوی ، بدون پرش افزایش می یابد و به طور کلی به اندازه پردازنده زیاد نیست ، بنابراین این سوال که کدام بهتر است – خمیر حرارتی یا پد حرارتی در اینجا نادرست است: خمیر نمی تواند عملکردهای مشابهی را انجام دهد.
چسب گرم
این اصطلاح یک ترکیب ویژه نامیده می شود که انجام نمی دهد برق… از هدایت حرارتی بالایی برخوردار است و برای اتصال سینک های کوچک ، زیر سیستم های قدرت پردازنده و … به کارت ویدیو استفاده می شود. چسب مذاب داغ به مدت طولانی خشک نمی شود ، با این حال ، همیشه نمی تواند چسبندگی با کیفیت بالا را ارائه دهد ، و رسانایی حرارتی آن ، در مقایسه با سایر انواع رابط حرارتی ، بسیار پایین تر است ، که اگر در نظر بگیریم که این امر کاملاً منطقی است محصول هدف متفاوتی دارد توصیه می شود از آن فقط درصورتی استفاده کنید که نتوانید کفی هیت سینک را با هر چیز دیگری به پردازنده وصل کنید.
فلز مایع
نوع دیگری از رابط حرارتی ، که به هر حال ، دارای هدایت الکتریکی عالی است ، زیرا عمدتا از فلز تشکیل شده است. با این وجود ، در بین علاقه مندان بسیار محبوب است ، زیرا فلز مایع از هدایت حرارتی و مقاومت حرارتی بسیار بالاتری نسبت به سایر واسط های حرارتی برخوردار است. قبل از استفاده از اتصال حرارتی ، پوشش پردازنده و پایه هیت سینک باید چربی گیری شود و پس از آن می توان فلز مایع را به داخل مالش داد. لایه باید بسیار نازک باشد. مالش دهید تا زمانی که ترکیب مایع شود.
این رابط م effectiveثرترین است ، اما اعمال و حذف آن بسیار ناخوشایند است. قبل از استفاده ، مطمئن شوید که پایه کولر مس یا نیکل اندود است ، زیرا فلز مایع با آلیاژهای آلومینیوم واکنش نشان می دهد.
تعویض رابط حرارتی
هنگام خرید یک خمیر حرارتی جدید ، قبل از هر چیز باید به قوام آن توجه کنید: نباید خیلی مایع یا خیلی غلیظ باشد ، زیرا در مورد اول هیچ تماس لازم وجود نخواهد داشت و در مورد دوم ، امکان پذیر نخواهد بود. برای اعمال ترکیب در یک لایه نازک. تکنسین های کامپیوتر اغلب از گریس حرارتی MX-4 یا KPT-8 استفاده می کنند.
با این حال ، اولین قدم حذف ترکیب قبلی است. اگر آخرین تغییر بیش از یک سال پیش انجام شد ، لازم است رادیاتور را با دقت جدا کنید ، زیرا اگر خمیر یا پد حرارتی خشک باشد ، اگر بی دقتی با آن برخورد کنید ، می توانید تمام جزئیات را به سادگی “پاره کنید”.
در لپ تاپ ها
هنگام تعویض رابط حرارتی در لپ تاپ ها ، از مرحله جداسازی قطعات ، مراقبت ویژه ای باید انجام شود. واقعیت این است که کریستال پردازنده در آنجا توسط فلز محافظت نمی شود و نسبت به آسیب بسیار حساس است. اگر خمیر حرارتی قبلی دارای افزودنی خراش آلومینیوم بود ، لازم است از وارد شدن آن به سایر قسمتها خودداری کنید ، زیرا این می تواند باعث اتصال کوتاه شود.
به هیچ وجه نباید از خمیر حرارتی سیلیکون استفاده کنید ، زیرا سرعت اتلاف حرارت بسیار پایینی دارد و علاوه بر این ، خیلی سریع خشک می شود. چنین خمیری باید خیلی بیشتر عوض شود ، در غیر این صورت ممکن است دستگاه به دلیل داغ شدن دائمی دستگاه خراب شود.
کدام بهتر است – خمیر حرارتی یا معمولاً در رایانه های جمع و جور ، همه قطعات محکم به یکدیگر متصل شده اند ، بنابراین نیازی به استفاده از پد های حرارتی نیست ، اما قبل از تصمیم گیری در مورد انتخاب ، باید فاصله ها را بررسی کنید.
کاربرد صحیح
هنگام استفاده از خمیر حرارتی ، باید به خاطر داشت که ترکیب باید در یک لایه نازک و یکنواخت ، بدون شکاف و حباب قرار گیرد. مقدار خمیر ، طبق توصیه استادان کامپیوتر ، باید کمی بیشتر از سر کبریت باشد. در اینجا ، بزرگتر به معنای بهتر نیست. رابط حرارتی باید با یک کاردک مخصوص روی سطح پخش شود ؛ علاوه بر این ، فقط باید روی پوشش توزیع کننده حرارت پردازنده اعمال شود.
یک خمیر حرارتی خوب هر دو تا سه سال یکبار عوض می شود ، یک مایع بد یک بار در سال ، اما هنوز هم باید آن را تغییر داد ، حتی اگر عمر مفید مورد انتظار هنوز به پایان نرسیده باشد. V کامپیوترهای ثابتدر حین تمیز کردن نیازی به برداشتن رادیاتور نیست ، بنابراین رابط حرارتی آسیب نمی بیند ، اما استادان هنوز می گویند (صرف نظر از اینکه یک پد حرارتی یا خمیر حرارتی وجود دارد) بهتر است آن را همزمان تعویض کنید.
تعویض پد حرارتی
کدام بهتر است – خمیر حرارتی یا پد حرارتی؟ برای کارت گرافیک ، پاسخ بدون ابهام است: دو گزینه وجود دارد. برای اثبات پاسخ ، نیازی به تماس با جادوگر رایانه نیست ، فقط کافی است فاصله بین دو قسمت را بدانید. در مورد رادیاتور برای کارت گرافیک ، این معمولاً کمی بیش از 0.5 میلی متر است
